Hayat aslında her zaman basittir.
Biz sadece onu karmaşık hale getirmeyi severiz.
Gözümüzün önündekini görmezden gelir, gerçekle köşe kapmaca oynarız.
Bize ait olmayan yolları, yüzleri sahiplenmeye çalışırken yorgun düşeriz.
Sonra da bu yorgunlukla nedenlerin gölgesinde kalırız.
Oysa hayat, olması gerektiği gibidir.
Hayat, ancak geriye dönüp baktığında anlaşılır —
yaşarken, o anın içindeyken maalesef idrak zamanı değildir.
Nedenlerin peşinde koşturmak, sadece gün ışığının güzelliğini kaçırmamıza neden olur.
Bunun idrakına varmak için kaç yaşam harcarız, gerçekten bilmiyorum.
Hayat hep basittir.
Senin olan seni kaçırmaz.
Kaçırıyorsa, o zaman senin değildir — konu ne olursa olsun.
Gereksiz çaba senin zamanından alır.
Çiçek, verimsiz toprakta asla açmaz.
İstediğin kadar uğraş, hatta savaş ver…
ama açmayacaktır.
Bu ne çiçeğin, ne de toprağın suçudur.
Sadece öyledir.
Nedenler aramak yerine, yaşamı olduğu gibi hissetmene izin verebilir misin?
Şu anda ne oluyor?
Neyi görmezden geliyorum?
Neden kaçıyorum?
Gerçekten ne istiyorum?
Gerçek olan ne?
Eğer bu soruların yanında yavaşça oturacak cesareti bulabilirsen,
açacak çiçek seni bile şaşırtabilir.
Evet, çiçek her zaman oradan açar.
Ve merak etme o çiçek her zaman toprağına tutunmayı bilir. Senin tutunması için bir şey yapmana gerek yoktur.
İlginizi çekebilir: Yasın içinde yaşamı hatırlamak
The post Çiçek her zaman kendi toprağında açar appeared first on Uplifers.
