Hayatı hep bildiğimiz yollardan mı yürümeliyiz?
Bizi güvende hissettiren, ezbere bildiğimiz ama sınırlarımızı genişletmeyen yollar mıdır tercihimiz?
Dönüşüm arzusunu gerçekleştirmek için ilk düşündüğümüz yer sahne ışıkları mıdır?
Birçoğumuz kendimizin en iyi versiyonunu hayal ederken spot ışıklarının altında dans ettiğimizi, bir şarkı söylediğimizi, zorlu bir yarışmada mükemmel bir performans sergilediğimizi ya da bir ringte bütün gücümüzle rakibimize karşı son yumrukları savurduğumuzu canlandırmaz mıyız? Hayallerin sınırı yoktur, kendimizi özgürce bir sahneye yerleştirir ve oradaki kimliği arzularız. Fakat o sahne çoğu zaman bize uzak gelir. Yaşam enerjimiz o kadar kısıtlıdır ki arzularımız ve gerçekliğimiz çakışır, kimliğimizi sorgulamaya başlarız.
O sahneye çıkmak için bir adım atmamız gerekseydi bu ne olurdu?
Kendimize inanmak mı? Elbette…
Ama belki de mesele o sahneye çıkmak için inanmak değil, kendi hayatını bir sahneye dönüştüreceğine inanmak ve orada özgürce kendini yaşayabilmektir.
Sahne cesareti sever. Cesaret; kolay gelen yollardan vazgeçmekle, en basit adımlarımızda bile farklılığı hayatımıza davet etmekle başlar. Kendimizi ince ince işleyerek sahnenin ışıklarına hazırlanırız. Kendimizi hayal ettiğimiz ışıkla bütünleştirmeden, görülme korkusunu yenmeden o sahneye çıkamayız.
Neden kendimizi var etmekten kaçıp, sonrasında bu hayatta bir yer edinememekten; kuytu köşelere saklanıp, birilerinin bizi keşfedememesinden şikayetçi oluyoruz?
Bizi bizden başka kim var edebilir?
Bizi biz dışında kim keşfedebilir?
Kendini var edebilmek ve hayatı akış halinde yaşayabilmek için, görünürlük korkusunu aşmalı ve yaşam enerjimizin akışını tıkamaktan vazgeçmeliyiz. Kendini yargılamadan, saklamadan “var ettiğimizde” yaşam enerjimizi özgürce yaşadığımızda, birilerinin bizi keşfetmesine de ihtiyaç duymayız. Çünkü o ışığı artık kendimiz yakmış oluruz.
Dönüşüm, şimdiden başlar.
Bilmediğin yollara girmek,
Farklı şeyler denemek,
Farklı cümleler kurmak,
Korkularının üzerine cesaretle yürümek,
Derinlere gömülmüş becerileri ortaya çıkarmak,
Ve yaşam enerjisinin sözle, sesle, hareketle, gülümseyişle akmasına izin vermek…
Belki de asıl beklentimiz, hayalin sonucunu yaşamak değil o hayali yaşayan kişi olmaktır.
Zor ve sancılı görünen o süreç her gün bizi bir adım daha dönüştürür.
Ve o yolculuğun kendisi, bütün sancılarımıza şifa olur.
Unutma,
Her gün yapılan küçük ve farklı adımlar günden güne büyük değişimi yaratır.
Kendi sahnene çıkıp ışığını cesaretle yakman dileğiyle…
İlginizi çekebilir: Klişelerin gücü: Hayallerimizle uyumlanmak için taklit yapmak
The post Sahneye giden yol: Farklı şeyler denemek appeared first on Uplifers.
